Ve bitirirken.. her şey sevmekle mi başlar?
Şu son iki haftadır ilmek ilmek işler gibi ele aldığım sevmek konusu, belki de Ahmet Hamdi Tanpınar'ın o çok iyi bilinen sorusuna cevap oldu: "Gerçekten sevenler, karşılık beklemeden sevenler mi..?".
Belki aklına yatmadı, yeni karşılaştığın bu kavram sana pek geçerli gelmedi ve Alphonse de la Martine'in sözünü düşündürdü: "sevilmek için sevmek insanlara, sevmek için sevmekse meleklere özgüdür".
Olabilir.. Yaşam yolunda hepimiz aynı noktada değiliz. Şu an benim bulunduğum ve kendimi çok rahat, huzurlu hissettiğim nokta bu. Elbet ben de aynı noktada kalmayacağım, yürümeye ve değişmeye devam edeceğim. Ama bu noktada, bazı şeylerin kristal berraklığında olduğunu görünce, yazma isteğimi durduramadım. Bana iyi gelen düşünceleri, belki sana da iyi gelir, en azından yolunda bir fener olur diye yazmak istedim..
Sait Faik "Bir insanı sevmekle başlar her şey" diyor ya, işte benim bu yazıları yazmamı başlatan da bir insanı sevmek oldu. Sonra onu yitirdim; kendimi buldum. Kendimden çıkıp Mevlana'yı, onun yaradan'a aşkını buldum. Sonra dönüp, yeniden kendi küçük evrenimi, kendimi buldum. Muhteşem bir yolculuk bu, sonu olmayan.. Biliyorum bugün yazdıklarım yarın bana basit ve komik gelecek :) Ama bugün bulunduğum nokta bu ve yazmaktan da gurur duydum.. Umarım hoşuna gitmiştir, seni düşündürmüş, belki evrenini genişletmiştir.. O da bana yeter....
Bakalım önümüzdeki yıl hangi kavram üzerinde düşünecek, hangi kavramı taşıyacağım bloğa yıl sonunda... Herkese güzel bir sene dilerim, seneye bu zamanlar yeni sorular / kavramlarla görüşmek üzere :)
Yazımı / Yılı, Shakespeare ile kapatmak istiyorum: "İnsan sevmeye başlayınca, yaşamaya da başlar"..
