Bu bloğu başlatan korku; hayatta bir amaç, anlam bulamamak ve rutin yaşam korkusuydu.. Hayatımın sonunda tüm yaşamımı boşa geçirmiş olduğumu fark etmekten korkuyorum.... İki korku da aslında ufak bir nüans farkıyla, birebir örtüşüyor: Bugünün amaçsızlığı ve rutini, yaşamımın sonundaki doyum ya da boşa geçirmişlik hissini etkileyecek diye düşünüyorum (ve hem bugünüm, hem de geleceğim için iki defa korkuyorum!)
İşte tam bu nedenle açtım bu bloğu. Hayatımı boş ve anlamsız hissettiğim, kendi rutinimin dışına çıkmayı başaramadığımı düşündüğüm ve ileride bundan pişmanlık duyacağımı sezdiğim için, "hayatta neler için yaşıyorum, bir belirleyeyim bakalım neymiş derdim?" diye düşündüm.
Rutin yaşamdan neden bu kadar çok korkuyorum, bilmiyorum. Oysa rutin yaşamın kendi içinde müthiş bir rahatlalığı da var. Her gün aşağı yukarı aynı döngü içinde yaşamanın insana sunduğu alışmışlık ve güven hissi var. Aynı adamla olmanın. Dönüp dolaşıp aynı 15-20 yemeği pişirmenin. Aynı insanlarla aynı mekânlara gitmenin. Gittiğin mekânda hep aynı masaya oturma tercihinin.. Bu alışkanlıkların hepsinin insana bir güven verdiği kesin. Peki güven veren şeyler, neden aynı zamanda da korkutucu?
Oysa şu linkteki yazıya bakılırsa sakinlik "yeni tutku" imiş! Ama benim için bu böyle değil. Hayatımda biraz iniş çıkışlar, fazlasıyla tutku, heyecan, biraz zorluk, challenge (mücadele?) denen şu kişinin kendi kendini aşmasına vesile olan durumlar istiyorum. Yalan yok. Heyecan, tutku; bunlar benim için çok önemli. Bu nedenle tuhaf yerlere seyahat ediyor, bu nedenle çizginin dışındaki insanların dostluğundan büyük keyif alıyorum. Fakat aynı zamanda da rutine aşırı bağlıyım, hemen her konuda listelerim var ve rutinimin ve konfor alanımın dışına çıkmaktan bazen çok büyük rahatsızlık duyuyorum. Hele bir de bu rutin içinde bir amaçsızlık hissettiysem, hele bir de "boşluk" hissi gelmiş böğrüme oturmuşsa..
Çözüm?
Bulduğum tek çözüm, üstüne gitmek. Yani gelecek korkusuna değil bugüne, şu an yaptıklarıma odaklanmak ve aktif olmak. Hayatta önem verdiklerimi düşünmek, (mutlaka liste yapacaksam bunların listesini yapmak meselâ) ve bunları daha sık yapmanın bir yolunu bulmak.
Bir de asıl rutini kıran şey, yeniliklere, yeni insanlara, yeni deneyimlere açık olmak..
